Engin Yazı Denizi
Bugün yeni bir haftanın başlangıcı, her şeyden öte yeni bir gün. İnsanın, kümesine çekilip huzur içinde yaşaması içinden geliyor.
Ama bununla bir birlikte dışarıda bekleyen hayat ve ruhumuzu besleyecek gıdalar için adım atmamız gerekmekiyor.
Kolay değil insan kapıdan çıkmadan önce kafasını uzatıp etrafa bakmak istiyor. Kolay değil çünkü her bilinmeyen insanın midesinde bir ikilem oluşturuyor.
Şu hayatta, insanın yanına kalan nedir? İş, eş, kariyer… Hayır. Hiçbiri mezarınızda size eşlik etmez, edemez. Sadece bu dünyada yaptığınız güzellikleri ve çirkinlikleri götürürsünüz yanınızda. Bir de hatalarınızla, deneyimlerinizi…
Aslında konuyu, hiç öyle dramatik bir yöne kaydırma niyetim yok. Öyle ölüm hakkında kasvetli bir yazı da yazmayacağım. Bu yazı, tamamen sizleri düşündürmeye ve kendinizle ilgili sorular sormaya yönelik olacak. Kendinize ait sihirli kapıları aralamanın anahtarı olacak.
Her yaprak kendini terk eder
Düşerken yere dalından
En son düşen yaprak
Koca bir ağacı terkeder
Direniş biter,
Sonbahara yenilir son yaprak.
Üzerine basılır diğerleri gibi tıpkı,
Oysa o düşen her yaprağın öyküsünü taşır.
Okumaya devam et “Son Yaprak”