Bugün kendimi bulduğum, mis gibi kokan bir bahar günü. Tahmin ediyorum ki devamı da böyle olacak…
Küçükken annem ve babamla pazara gider, bozuk para gerekince ufak tefek şeyleri ben öder ve bundan mutlu olurdum. Babam, ekonomiyi iyi yaptığımı ve bu hevesimi görünce ara sıra ufak tefek mark, dolar verirdi. Ben de her gün gazetenin döviz sayfalarını açar ve paramı kontrol ederdim. Biriktirdiğim bu paralarla iki kez İngilizce yaz kampına gittiğimi anımsıyorum.
Okumaya devam et “Pazar Günlüğü: İncir Meyvesinden Reçel Yapmak”
Aşkın anlaşılamayacak bir tarafı yoktur aslında… Aşk, her türlü olabilir. Bir insanı ne etkilerse, ona aşık olur. Bazen bir yılda, bazen yıllarda, bazen bir dakikada. Belki ilk görüşte birisinin gözlerine aşık olur, belki hiç görmediği tarzda birisinin iç dünyasına, duygularına, saflığına. Belki dürüstlüğe, güçlü bir kişiliğe… Belki alışık olmadığı bir sahip çıkılmaya. Güzelliğin, çirkinliğin, sarışınlığın, esmerliğin hiç de ilgisi yoktur aşkla. İnsan hangi duyguya ihtiyaç duyuyorsa; ona sahip olan ya da aldanarak, o özelliğe sahip olduğunu sandığı birine aşık olur. 
Bazen gitmek istersin. Kalmak için bir neden yok ki gidiyorum dersin bilmezler ki… Korkularından kaçarsın ama kendini yine onların yanında bulursun susarsın, öyleydi… Kimi sevse giderdi bazen söyleyemezdi söylese de ne fark ederdi yine giderlerdi… İyi olmak mı? Bazen iyi olmak yetmezdi. Yalanların ortasında kalmış gibiydi hep ismi… Ve bazen öyle yalnız kalırdı ki güçlü gözükmek mi? sanmam belki de hep ağlardı ama kimse bilmezdi. Geçmiş midir yaralarım diye dokunduğunda, kanadığında fark ederdi henüz geçmediğini…