Hayatta insanı hiçbir şey
Beklemek kadar yormuyor
Baharları umarken, için için çürütüyor
Çok uzak gibi herkes ve her şey
Hasret acısı
Hançer yarasından beter
Beklemekle geçmiyor
Günbegün kanatıyor kalbimi
Hayatta insanı hiçbir şey
Beklemek kadar yormuyor
Baharları umarken, için için çürütüyor
Çok uzak gibi herkes ve her şey
Hasret acısı
Hançer yarasından beter
Beklemekle geçmiyor
Günbegün kanatıyor kalbimi
Hayatımızı etkileyecek olan ya da hayatımıza yön vereceğini düşündüğümüz, daha doğrusu sandığımız “beklemek”ler de vardır. Okulu bitirmeyi, meslek sahibi olmayı, evlenmeyi, çok para kazanmayı “beklemek” gibi… Kışın geçmesini, yazın gelmesini bekleriz alışkanlıkla… Kuyrukta sıranın bize gelmesini bekleriz, bazen sabırla, bazen sabırsızca… Bazen de birini bekleriz… Kaybettiğimiz ya da daha gelmemiş ve belki de hiç gelmeyecek birini… Bu bir dosttur bazen, ailenizden kaybettiğiniz biri, eş ya da sevgili…
Baktığınız her yer O’nda biter. Gördüğünüz her şey de O’nu ararsınız… Aynadaki görüntünüzde bir yansıma, sokaktaki köşe başında bir kucaklaşmadır O… Yağan yağmurdur, denizdeki yakamozdur O… Gecelerin ayı, gündüzlerin güneşidir… Okumaya devam et “Beklemek”