Son zamanların en popüler hastalığı şüphesiz ki tükenmişlik sendromudur. Sanatçısından ev hanımına, çalışanından çalışmayanına kadar herkes bir anda bu hastalığın pençesine düştü. Bu hastalığa yakalananların en sık kullandığı cümleler ise; “Kendimi tükenmiş hissediyorum.” “Çok bitkin durumdayım.” “Hayat beni çok zorluyor.” veya “Hiçbir şeye yetişemiyorum.” gibi umutsuz cümleler oluyor. Peki, niye bu kadar hızlı tükeniyoruz? Gerçek anlamda tükeniyor muyuz yoksa yaşadığımız sadece bir algı yanılması mı? Bambaşka bir çerçeveden bakmak gerekirse; hayat bu kadar zor mu?