Her akşam evimize giderken geçtiğim ağaçlık yolda, geçimini çöp toplayarak sağlıyan bisikletli birine yaklaşıyorum. Zaman kötü diye düşünüyor ve hızlıca yanından geçerken bu insanı süzüyorum. Ama o geçen 3-5 saniye bana hayatta unutamayacağım anlardan birini daha yaşatıyor.
Üzerinde eskimiş olmasına rağmen temiz olduğu anlaşılan bir takım elbise, kafasında kısa bir fesi olan yaşlı bir amca. Bizler gecenin soğuğundan yakınıp evimize doğru giderken, o amca utandığı için gecenin sessizliğe bürünmesini bekliyerek, evine ekmek ve birkaç parça erzak götürmek için çöpleri topluyor, sonra da torbaların içine koyduğu çöpleri bisikletinin kenarlarına yerleştiriyordu. Kafası eğitikti, ben yanından geçerken. Yutkundum içimden sesli söylemek geldi dışarı çıkamadı, fısıldamakla kaldım.