Büyüklerimizin sözlerini ne kadar da az dinliyor, ne kadar söylenenleri kulak ardı ediyoruz değil mi? Onlar ki bizden önce görmüş, aynı yollardan geçmiş deneyimli kişiler. Ve onları her umursamamadığımızda, sürekli keşkeler girer hayatımıza…
Camın önüne oturmuş, bir bardak kahvemi yudumlarken öylece yaprakların kımıldamasını izliyordum. Derin düşüncelere dalmışken ani bir gök gürlemesiyle irkildim. Okumaya devam et “Evimdeki Hazine”
Hanımının getirdiği kayısıların çekirdeklerini çıkardı. Önce küçük oğluna uzattı, sonra ortancaya ve daha sonra da en büyüğüne. Çocuklardan en küçük olanı hariç diğerleri televizyona kilitlenmişlerdi. Yine aynı şekilde babaları da onlara kayısıları uzatırken gözü televizyondaydı. Küçük oğlu, garip ama telaşlı bir şekilde babasına bakıyordu. Söylemek istediği bir şey varmış gibi atılan bu bakış belki de içinde binlerce kelimeyi barındırıyordu. Biraz önce kayısıları getiren hanımı, mutfağa gidip yirmi dakika önce demlediği çayı getirdi. Küçük oğlan aynı tedirgin bakışları bütün ev hanesinde gezdiriyordu. Bir babasına, bir annesine, bir de ağabeylerine aynı rutinde bakıyordu. Hanımı çaydanlığı masaya bıraktı ve birer birer bardaklara doldurdu. Çayı eşine uzatırken hafif tedirgin bir mimikle,
Ailenizin nasıl olduğu, kimlerden oluştuğu önemlidir… Evde ağzından küfür düşmeyen bir baba, size sürekli hakaret eden bir anne varsa çok önemlidir geldiğiniz aile… Anne ve babanız bir kez bile saçlarınızı okşamamış ve sizi hayatın yükü olarak gördüyse sevmeyi bilmezsiniz… Kimi çocuk annesinin onu hiçbir zaman sevmediği fikrine kapılır… Çocuk mudur bunun suçlusu?
Size yalanı, dolanı, hırsızlığı, hakareti, aşağılamayı, şiddeti öğrettilerse sizin de oluşturacağınız ailede makul gördükleriniz bellidir… Alışmış kudurmuştan beterdir. Rol model mevzusu hayatımızı karartır çoğu zaman… Okumaya devam et “Hey Gidi Aile Efradı”
