ÇOCUKLAR…
Burada geçirdiğim sıkıntılı son dönemlerimde, beni kısa da sürse sevindiren neşe kaynağım;
Çukurca’nın Çocukları, Dünya’nın çocukları.
Varlığımızın belki de geçerli olarak kabul edebileceğim tek nedeni!
Her gün göreve giderken çıkış kapısında çocuklar karşılar bizi. Yanımıza koşar, bilinçsizce “para para” diye tuttururlar. Ama artık beni gördüklerinde fotoğraflarını çekmemi istiyorlar.
Ben de fotoğraf makinemle onları çekiyorum, müthiş bir keyifle.
Fotoğraflarım daha güzel olabilirlerdi. Ama sırtımda çanta, kontrol etmem gereken bir düzüne asker ve elimdeki tüfekle tek elimle daha iyilerini karelerine sığdırmayı yeni yeni öğrenebiliyorum.
İnsan, insansa insan. Dünyanın her yerinde yine aynı insan! Bilmem anlatabildim mi?
Huzurlarınızdayız…
Teşekkür: Bu yazı ve fotoğraflara değer verip saklayan ve ihtiyacım olduğunda benimle paylaşan Selen arkadaşıma kocaman teşekkürler.
Bora Eke
05.08.2007
Çukurca, Hakkari, Türkiye