Çalan bir şarkı var kulaklarımda, seni anlatır gibi bana sevdiğim,
Çaldığı, kulaklarımın duyduğu her bir nota sensin,
Bugün de gecesine kavuşurken, sana hasret ben,
Gecenin sessizliğinde günümün en güzel yanı yine sen,
Her gün geçerken yeni güne, bırakırken yerini,
Güneş doğuşundan batışına, gün şafağından karanlığına,
Hep sen gözlerimde…
Kimi zaman olur yokluğundan kalbimde fırtınalar koparttığım,
Kimi zaman Karadeniz’imin en sakin dalgalarında düşlediğim hayallerimde sen,
Sen, sen, sen, sen…
Çocukluğumun en güzel varlığı sen
Kapının ucundan görebilmek için beklediğim her sabah
Ve her sabah uyandığımda yeniden daha çok aşık oluşlarım
İlk yaramazlığım duvar boyayışım
İlk gece kaçamağım astfaltta uyanışım
Kalbimin çarpışıını ilk duyuşum heycanından bir Cuma günü saat üç buçuk, dört civarları
Gözlerinin parıltılarına kalbimi her atışını kaptırdığım…
İşte çalarken şarkı kulaklarımı doldururken ezgisinde sen
Sen hayallerimin en güzeli en pahabiçilmezi
Sen ki her nefes yaşamımı güzelleştirenim
Ve işte kulaklarımda sesin günüme uyanışların en güzeli
Ve sen,
Fikrimin ince gülü kalbimin şen bülbülü
O gün ki gördüm seni yaktın ah yaktın beni
Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde
O gün ki gördüm seni yaktın ah yaktın beni…
İsmet Hindistan