Bir damla, süzülerek ve heyecanla
Göğün penceresinden düştü
Bir kadını hatırladım
Sonra yeryüzündeki öksüzlüğümü
Aşkın ve hallerinin sonsuzluğunu.
Bir damla, süzülerek kondu gözlerime
Yürüdüğüm yolları ıslatarak
İz bırakmadan ardından
Belirsizliği kuşandı sırtına
Bir kadını hatırladım
Ama kimdi hatırlayamadım.
Bir damla, sırılsıklam
Islak bir damla sancısı üzerimde
Oysa kendime ne yakınım ne uzak
Bir yabancı gibi geçip gittim yanımdan
Bir kadını sarmaladım
Ama gerçek miydi onu anlamadım.
Bir damla, ıslatırcasına
Sokakları geçiyorum ve lambalarını
Kendimi arıyorum
Kendimi kendimden saklıyorum
Kendimde,
Bir kadını buluyorum
Ama kimdi tanımıyorum.
Bir damla, son demleri yağmurun
Son mısrası bir şiirin
Ve kadının.
Fatih Günesen