Baharı hissediyorum, çiğ dudaklarımda
Sessizce, sinsice yaklaşan
Yaklaştıkça içimdeki insanı hayata bağlayan baharı
Kıpır kıpır ediyor içimi
Ve ben hiç olmadığı kadar susuyorum
Sana susuyorum filizlenen tomurcukların saçlarımdan kök salmasıyla
Senfoniler çınlıyor kulağımda
Sessiz çığlıklar arasında yalnız senin haykırışını ayırt edebiliyorum
Bu bahara da geç kalmandan korkuyorum
Kuşların göçünü, lalelerin ergenliğini görememenden
Annemin tarçınlı kekinin kokusu karışıyor bahara
Her gelen bahar bir öncekinden daha güzel
İçim umutla dolu ama korkuyorum
Tüm güzellikleri hiçe sayabilecek kadar ölü ruhlara
Makinelere tapacak pazarcılara endişe ediyorum
Ve sana son vasiyetimdir, hiç bir baharı kaçırma
Her şeyini yitirsen de kuşların göçü heyecanlandırsın seni
Hatta kaybetsen de bir gün ayaklarını
Frida’yı hatırla
Kanatlarına daha sıkı tutun, onlar -sen istedikçe- hep seninle.