Aşka fısıldayan kadın sağır oldu. Devam etti ama kısık sesle konuşmaya. Devam etti hayatını değiştirmeden nefes almaya, hissettirmeden kimseye aldı o nefesini. Artık kendi içinde aklında bağırmaya başladı. O kadar fazla bağırıyordu ki küçük görünen büyük dünyasında; kendi kulaklarını kapatıyordu sağır kadın.
İsyan etmedi. Olsun dedi, aşk hata yapsa da ona o en güzelini en hakkıyla yaşanması gereken aşkı yaşadı kalbinde aklında beyninde nefes aldığı her anda. İsyan etmedi, çünkü karşılık beklemiyordu. Tabi bekliyordu da kendi duygular azalmıyordu sadece, yani karşıdaki sevginin az oluşu ya da daha farklı oluşu azaltmıyordu gencin aşkını.
Nedenlere takılmış durumdaydı sadece şu aralar. Neden ben böyle düşünürken o öyle düşünüyor ki, neden ben affederken o en ufak bir şeyde bu kadar acımasız oluyor ki, neden neden…
Daha da niceleri, yazmaya kalksam cilt olur bu nedenlerden sadece…
Kız fısıldadı aşka. Şunları dedi gecenin bu vaktinde;
“Ey aşk! Öyle heybetli öyle büyüksün ki, şu an içim inanılmaz acı dolu, içim inanılmaz aşk dolu, içim seninle dolu. Karmaşığım aşk! Anlat bana, ne bu yaşadığım? Kalbim evet pırpır aklım gördüğüm her şey onun sureti, içtiğim suda kazandığım parada hayal ettiğim her şeyde o var, peki acı aşk neden bu denli dost! Batsın bu dostluk. Aşk lütfen yalnız gel bana. Yalnız sen gel. Seni en saf halinle yaşayım. Konuşmayalım gerekirse, konuşturma bizi, ne de olsa gözlerimiz yetiyor bize…”
Aşk cevap vermek istedi…
“Aşka fısıldayan kız, aşıksın anladım ama aşk sana böyle yakışmaz. Ben sana böyle yakışamam. Bana lütfen sen yalnız gel acıyı dostunu bırak gel diyorsun. Bu ne bencil düşünce. Ben sana sen yalnız kalma diye sevdiğin adamla senin aranda köprü olmak için, yalnızlığını akmak için geleyim ki çıkarsız hiçbir şey beklemeden, sen de bana tek sadece sen gel bana de! Yakışmadı sana bu söylem.
Benim amacım beni acı dostumla kabul edecek kişilere köprü olmak. Aşkın yalın halini kim napsın. Ben sadece iki kişi gelip doğurduğumuz güven güzellikler huzurlarla dolu yaşamı teklif ediyorum her saniye milyon insana…
Ama bana biri kalkıp da acı olunca yapamam dayanamam derse bozuşuruz burada, aşkı acıyla seven gerçek aşıktır.”
Ey aşk!! Öylesine haklısın ki…
Bencil düşündüm. Ben seninle anlamlıyım ne dersem diyeyim, aşk kızma bana, acı gelince yanıma aklım beynim bulanıyor, bir tuhaf oluyorum.