nedendir bilinmez bazıları baştan kabullenir yenilgiyi..
pes ederler, kaybederler…
artık alışkanlıkları haline gelir, sormazlar, sorgulamazlar, yargılamazlar..
savaşmadan teslim olurlar
ve hep yalnız kalır, yine de yalnızlıktan şikayet ederler..
‘yine aynı şey olacak, benim suçumdu…’ gibi zırvalıklarla boşa harcarlar ömürlerini
elindekileri kaybederler ve sadece bakakalırlar gidişlere..
nice hayalleri vardır.. bir kere yenilgiyi kabul ettiler mi gözyaşları içinde izlerler yok oluşlarını
ama yine de kıllarını bile kıpırdatmazlar…
oysa her düşüşten sonra kalkmaz mı insan yerinden?
kirlenen üstünü elinin tersiyle silip devam etmez mi yoluna.. tekrar düşerse yerinden kalkmamak mıdır çare…?
neden insanlar kendini yok ettiklerini bildikleri halde kolayı seçerler..?
çare midir yalnızlık..?
hiç hayal kurmasa, konuşmasa, gülmese, ağlamasa her şey daha mı güzel olur..
ağızdan çıktıktan sonra söz belki yara olur ama onu iyileştirecek olanda bir söz değil midir…?
her yenilgide pes etmeyip yeniden savaşmak zafer getirmez mi insana..?
ilk denemede tutmadı mı kaçmak yerine yeniden en baştan denemeli insan, ya ikincide olursa ya da üç belki dört
umut etmek insana yaşama hevesi vermez mi?
yeniden dirilip kuvvetlendirmez mi?
kimse kolay yaşamaz ki hayatı..
her yürüdüğün yolda şimdi olmasa bile sonra bir taş çıkmaz mı karşına..
evet ilkinde takılıp düşersin belki ama tekrar kalkarsan, inanç olursa içinde ve güvenirsen kendine, yeni bir taş çıktığında üstünden atlayıp geçme şansın da olmaz mı?
bazıları düşüncelerini engel eder önüne
bazıları zayıf zannederler kendilerini
bazıları daha bir adım attığında yorulurlar
bazılar hiç kımıldamadan pes ederler
ama bazılar her gün yeniden başlarlar savaşmaya
her gün yeni bir umutla..
belki günün akşamında kaybetmişlerdir, ama güneş doğduğu sürece savaş devam eder..
ve nice zaferler kazanılabilir..
yine aynı şeyler olacak diye kendini ertelemek neden?
geçmişe takılı kalan hayat çoktan bitmiştir
çünkü insan arkasına bakarak yürüyemez, yürüse önünü göremez
nice umutlar kaçar gider, nice güzellikler ezilir biter…
her düştüğünüzde sağa sola bakarak, birinin gelip sizi kaldırmasını beklemeyin
elinizi sıkıca yere bastırın ve bedeninizi yukarı itin..
üstünüz biraz kirlenmiş olabilir ama temizlemekle geçebilir…
Hayatın olumsuzluklarına takılmayın, hayalleriniz gerçekleşmiyorsa vazgeçmeyin, sevdiğiniz yanınızda değilse ya da vazgeçmişse umudunuzu yitirmeyin …
silinmez mürekkeple yazılan kaderiniz elbet yüzünüzü güldürecektir..
siz sadece pes etmeyin..
Kezban Şahin
20 Kasım 2010
Fotoğraf: eyma