Bir tek annem hüzünlendiriyor beni
Dağ başlarında adımlarken hayatımı
Patika yollar biliyor acımı
Bütün uzuvlarım dileniyor her sabah
Geceleri üşütüyorum nöbetlerde
Yıldızlar bakıyor kederimize
Kederler ki çürük bir diş gibi vuruyor insanı
Siyah ve çukurumsu
Baktıkça çörekleniyor göğüs kafesime hiçlikler
Kocaman gözleriyle bir annemi sevdim ben
Sarılırken daha içtendi
Sevgiydi özlemdi
Aşkın dünya üzerindeki tek şahidi
Geri kalanı yol başlarında ağıt yakardı
Yalanın ağıdı mı olur
Yanardı yakardık ağlardık da
Kaç urban yastıkta dinmedi gözyaşımız
Sessiz içten çöreklenen bir acı gibi
Tırnak uçlarımdasın
Her sabah adını tavanlara asıp intihar ediyoruz
Hiç ölmüyoruz da
Daha bir kederleniyoruz
Hayatın saçma sapanlığına
Sen buna yaşamak dersin
Ben buna çürümek derim
Kocaman gözleriyle annem bakıyor bize
Yalandan çürümüşlüğümüze
Onulmaz unutulmazdı sevmelerimiz
Biraz korku biraz nehir
Akar gider dört nala saldırır
Gökyüzü ağlar annem ağlar ben ağlarım
Annem sever beni okşar göğü
Özlemler koşar sırtımızda sevda yüklü
Onu da taşır bizi taşımışcasına
Yılgın bir vaha gibi kurumuş içim
Daha bir kederliyim dünyaya
Usturayı vurmuş çolak bir berber yüzüne
İzim mi kaldı üstünde
Sakla beni bir yara izinde
Çürük bir diş gibi ben saklayacağım seni içimde
Derler koku saçar
Ki yaşamak mıdır
Derler ölmek bu mudur
Körelmiş bir saadet dilimizde
Nutkumuz tutuk
Dünden kalma sarhoşuz
Ama yağma yok
Sen saldın içime bu kokuyu
Her sabah asarken tavanlara bu çürümüşlüğü
Yaşamak oldu öyle yaşamak
Çürük bir diş gibi sızımsın
Özlem Özler