Yalnızlığın kör karanlığında
Bir mektup yazıyorum sana mum ışığında
Yokluğun kör bıçak, ruhumu kanatıyor
Her şeyden vazgeçtim ama aşktan geçilmiyor.
Yokluğun kör bıçak, kalbimi kanatıyor
Böyle çok sevince aşktan geçilmiyor.
Gözlerimde yağınca yağmur
Belki o zaman yüreğim soğur
İçimde biriken acılar belki o zaman kaybolur.
Gözlerimden geçen bulutlar
Gün açınca kaybolur…