Sende bulmuşum huzuru aslında, gözlerinde. Ellerin saçlarıma düştüğünde anlamıştım kalbime geldiğini. Öyle şevkatli dokundun ki, sevgi dolu sardın ki, hiç gitme istedim benden. Her sardığında beni, sanki kalbimi aldın koydun kalbinin üzerine. Öylesine hissettim ki bunu. Yüzünü sevdim, ellerini sevdim, kalbini sevdim, ruhunu sevdim ben. Benimle bir olan eşsiz ruhunu…
İlk defa çok konuşmadım, anladın her bakışımdan. Sussam da konuştu gözlerim seninle…
Benliğime öyle sinmişsin ki çıkaramıyorum. Düşünme, sevme, yapma desem de olmuyor. Başka gözelere bakıyorum ama gördüğüm sen, bir yerlere gidiyorum bilmediğim yanımda sen.
Ruhunu unutmuşsun giderken, bana mı emanet şimdi ömür boyu? Korkuyorum onu incitmekten. Sevmezsem gider bir gün diye.
Yalnızlığı seçtin, yalnızlığa mahkum ettin beni de. Tek başına yaşamak istedin ruhlar birken, bütün olmuşken. Ya şimdi?
Korkuyorum. Hayatımda hiç korkmadığım kadar korkuyorum. Başka bir el değer diye, başka bir göz bakar diye, kokunu başka biri içine çeker diye. Korkuyorum yüzünü başkası okşar, ellerini başkası öper diye.
Kaybet beni hayat, unut varolduğumu. Bana bir köşe ver adı yalnızlık olsun…