Yüreği kocaman bir ruhtan bahsetmek istiyorum sizlere bugün…
Yazmak istedim sadece, başka türlü anlatamam. İzahatini bulamadım daha doğrusu.
Bakıyorum çevreme yüzler aynılaşmış, kıyafetler aynı, hatta ruhlar… Fesatlık, kötülük, hırs sarmış insanlarımızın ruhunu ve kalpleri kararmaya başlamış. Ağır bir üzüntü çöktü üzerime çok ağır. Yok mudur bunlardan arındıran kalbini, tek bir ruh yok mudur tertemiz kalabilmiş!
Çok da aramadan buldum o yüce gönüllü, ruhu saflığın en tepesine oturmuş, beni izleyen güzel varlığı. İnanamadım önceleri, elbet vardır bir şeyler bu kadar pür olamaz ki dedim içten içe. Ama gidişi gösterdi o güzel ruhu bana. Arkasını dönecek sandığım, varlığını unutturacak sandığım, içten içe korktuğum, özlediğim, sevdiğim, devamı olamayacak, belki de imkansız aşkı yaşatacak o ruh gitmedi ruhumdan. Yalnızca baktı. Gitsem de dedi gözleri, ruhum her düştüğünde yanında, her mutluluğunda seninle.
Tanımadım böyle temiz bir ruh ben. Yaşanmışlık dedi, alışkınım ki dedi tek başınalığa. Gitmedim ki hayatından dedi, yalnızca uzaklaştım. Ben hep buradayım dedirtti sesindeki tını.
Aşk bu gece terk etti sandığımda daha da sardı sanki ruhumu.
Ruhuma can veren güçlü insan biliyorum hep oradasın ve çıkmayacaksın hayatımdan hiç.
Canımı bilen arkadaşım, ruhumu bilen dostum, kalbimi tanıyan hayatsın.
Bir olamasak da biz olamasak da hayat güzelliklerini sunsun bizlere yüreği güzel insan…