Uzun zaman oldu… Küflenmiş, tozlanmış raflardan çıkardım kağıt ve kalemimi. Boş sayfalara sadece baktım önce; düşündüm de kimim var ki başka. Her yazdığımda bir şeyler akıp gitti içimden; sen aktın ama gitmedin, özledim…
Son olduğunu biliyorum. Koşmalarımın, koşuşturmalarımın sonusun sen. Uzun uzun dinleneceğim başımı dayadığım dizlerinde. Gerçekten nefes alacağım, gerçekten seveceğim seni.
Sen yüzümü avucunun içine alıp aşk sözcükleri fısıldayacaksın. Göz göze geldiğimizde gülümseyeceğiz. Her zamanki gibi ellerimi uzun uzun tutup, öpeceksin. Sana her baktığımda yine gülümseyeceğim. Beni tek mutlu edensin; özledim…
Yürüdüğümüz yollarda yine yürüyeceğiz, ve sen her adımda bir sarılacaksın. Bense gülümseyip kollarına atlayacağım. Kahkahalarımız dinmeyecek, kimseyi umursamadan yürüyeceğiz. Koşacağız ve yağmur altında aşkla ıslanacağız.
Aşk bu; sevgi ve güven. Sen olmazsan olmam ben. Artık tek bedeniz, ayrılmaz bir bütün, kopamayız. Özledim…
Kalabalıklarda bile birbirimizi bulacak gözlerimiz. Kokumuz tüm benliğimize işleyecek. Her yerde, her yüzde sen ben ve ben sen olacak. Kimseyle olmak keyifli gelmeyecek. Gülümseyişlerimizi özleyeceğiz, biz birbirimiziniz. Çocuklarımız olacak; üç tane, iki erkek bir kız. İstediğin gibi kızımız bana benzeyecek, oğullarımız sana.
Bunca zaman birbirimizi aradık durduk. Bunca zaman birbirimizi daha tanımadan aşık olduk. Sen bana can, ben sana yoldaş olacağım. Hayatıma eş, ömrüme ömür katacaksın.
Seni sevmek, tüm hikayelerin mutlu sonla bitmesi demek. Ve sevgilim unutma; biz bütün aşk masallarının kahramanıyız. Sen aşksın ve ben sana ölesiye aşığım.
Ömrüm senindir…